Արևմուտքի երկակի բարոյականությունը Իսկ Բորելի «արդարությունը»

Հայտնի փաստ է, որ Ադրբեջանը՝ Հայաստանի կողմից իր տարածքների օկուպացման երեսուն տարիների ընթացքում տարբեր մակարդակներում և միջազգային հարթակներում բախվել է երկակի ստանդարտների հետ։ Ավելին, թե՛ Ռուսաստանը, թե՛ Արևմուտքը երկակի ստանդարտներով մեղանչեցին Ադրբեջանի դեմ։ Այսօր մենք կխոսենք վերջինիս մասին։

Արևմուտքը բազմիցս դրսևորել է երկակի բարոյականություն՝ բանավոր աջակցելով Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությանը, բայց միևնույն ժամանակ աչք փակելով հայկական ագրեսիայի, Ղարաբաղի տարածքի օկուպացիայի և Երևանի կողմից ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի չորս բանաձևերի չկատարման վրա։ Միևնույն ժամանակ, մեզ միշտ մատնանշում էին ղարաբաղյան հակամարտության բացառապես խաղաղ կարգավորումը։ Եվ այս ամենը Հայաստանին դատապարտելու թեկուզ ակնարկի բացակայության ֆոնին, էլ չեմ խոսում նրա դեմ պատժամիջոցների մասին։ Փաստորեն, և՛ ագրեսիայի զոհին, և՛ ագրեսորին դրեցին նույն հարթության վրա։ Արդյունքում, Ադրբեջանին այլ բան չէր մնում, քան կատարել ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի բանաձևերը եւ վերականգնել իր տարածքային ամբողջականությունը։

Այնուամենայնիվ, նույնիսկ հիմա Արևմուտքը չի դադարում հիշեցնել այդ նույն երկակի ստանդարտները, բայց հիմա Ուկրաինայի օրինակով։ Այսպես, Եվրամիության արտաքին գործերի և անվտանգության քաղաքականության գերագույն ներկայացուցիչ Ժոզեպ Բորելը միջազգային հանրության պատմության մեջ առաջին անգամ կոչ արեց ուկրաինական հակամարտությունը լուծել ռազմական ճանապարհով։ Այն, որ հակամարտությունը պետք է լուծվի ոչ թե դիվանագիտական, այլ ռազմական ճանապարհով, նա գրել է իր Twitter-ում Ուկրաինա այցից հետո։

«Այս պատերազմը պետք է հաղթել մարտի դաշտում. Ընթացքի մեջ է հավելյալ 500 միլիոն եվրո՝ Խաղաղության եվրոպական հիմնադրամից: Զենքի մատակարարումները կհարմարեցվեն Ուկրաինայի կարիքներին»,- գրել է Բորելը։

Միևնույն ժամանակ եվրոպացի բարձրաստիճան դիվանագետը դատապարտել է խաղաղ բնակիչների մահը՝ կոչ անելով խստացնել ԵՄ պատժամիջոցները Ռուսաստանի դեմ։

Հետաքրքիր է, չե՞ք կարծում։ Միթե՞ մենք հանդիսանում ենք Ճգնաժամերի կառավարման հարցում ԵՄ-ի մոտեցման փոփոխության ականատեսը: Ինչո՞ւ Արևմուտքում, բառերով, խաղաղության քարոզելով, հանկարծ որոշեցին պատերազմ քարոզել։

Հասկանալի է, որ Ուկրաինայում անմեղ քաղաքացիների մահվան հետ կապված մտահոգությունը, որը դրսևորվում է Արևմուտքում և ընդհանուր առմամբ համաշխարհային հանրությունում, համամարդկային երևույթ է։ Մյուս կողմից, 44-օրյա պատերազմի ընթացքում հայկական զինված ուժերը հրթիռային և հրետանային հարվածներ են հասցրել ադրբեջանական քաղաքներին, որոնք գտնվում են առաջնագծից շատ հեռու։ Արդյունքում զոհվել են խաղաղ բնակիչներ, ավերվել են ենթակառուցվածքները։ Թերթեր քաղաքը, օրինակ, պատերազմի օրերին հիշեցնում էր Ստալինգրադը, այնքան արկեր ու հրթիռներ են թափվել նրա վրա հայկական օկուպացիոն բանակի կողմից։ Եվ ինչ, Հայաստանը կոպտորեն խախտեց պատերազմի օրենքներն ու կանոնները, միջազգային կոնվենցիաները, բայց Արևմուտքը, ԵՄ-ն, Բորելը և մյուսները կույր էին, խուլ ու համր։ Հայկական կողմի վայրագություններին այն ժամանակ արևմտյան քաղաքական գործիչների կողմից որևէ արձագանք չեղավ։ Միևնույն ժամանակ, չնայած այն հանգամանքին, որ Հայաստանը բալիստիկ հրթիռներով հարձակվել է ադրբեջանական քաղաքացիական օբյեկտների վրա, ադրբեջանական բանակը ոչ մի հրթիռ չի արձակել Հայաստանի տարածքի վրա (բացառությամբ Բասարկեչարում հայկական OTRK-ի մեկնարկային դիրքի ոչնչացման. Հայաստանի մարզ, որտեղից հարձակումներ են իրականացվել ադրբեջանական քաղաքների վրա)։ Հայկական բանակի կողմից Ադրբեջանի տարածքին հասցված հրթիռային և հրետանային հարվածների հետևանքով զոհվել է 93 խաղաղ բնակիչ, այդ թվում՝ 12 երեխա, 27 կին, 454 խաղաղ բնակիչ վիրավորվել է, ընդհանուր առմամբ ավերվել է 12292 բնակելի և ոչ բնակելի շենք, 288 տրանսպորտային միջոց։ վնասվել է, փաստ է բացահայտվել 1018 գյուղացիական տնտեսությունների վնաս: Բայց Արևմուտքը լռեց և որևէ պատժամիջոցներ չկիրառեց Հայաստանի դեմ։ Ագրեսորին՝ Հայաստանին պատժելու փոխարեն, ԵՄ-ի, ՄԱԿ-ի, ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի այս բոլոր պաշտոնյաները կոշտուկներ քսեցին իրենց լեզուներին՝ կոչ անելով դադարեցնել կրակը, այսինքն՝ պահպանել ադրբեջանական տարածքների օկուպացումը։ Բարեբախտաբար, Ադրբեջանի ղեկավարությունը, ադրբեջանական բանակը և ադրբեջանական ժողովուրդը համախմբվեցին 30 տարվա անարդարությանը վերջ դնելու իրենց ցանկության մեջ և վերջ դրեցին հակամարտությունը ոչ թե շնորհիվ, այլ ի հեճուկս Արևմուտքի ջանքերի։

Եվ այսօր եվրոպացի քաղաքական գործիչները իրական գործողություններ ու քայլեր են ցուցադրում Ուկրաինայի պարագայում։ Օրինակ, Բուչա են այցելել Եվրամիության և Եվրահանձնաժողովի դիվանագիտության ղեկավարները։ Ուրսուլա ֆոն դեր Լեյենը Ուկրաինայի նախագահի և վարչապետի հետ քննարկել է ԵՄ-ին միանալու հարցը։ Նույն Բորելը կոչ է արել հետաքննել Բուչայում և Ուկրաինայի այլ քաղաքներում կատարված ռազմական հանցագործությունները՝ հայտարարելով հակամարտության քաղաքական լուծման նկատմամբ ռազմական հաղթանակի առաջնահերթությունը։

Ո՛չ, մենք ոչ մի կերպ չենք ցանկանում վերանայել պատերազմից տուժած Ուկրաինայի հանդեպ ակնածալից և սրտացավ վերաբերմունքը։ Եվ սա, մի կարծեք, ոչ նախանձ է, ոչ էլ խանդ: Ոչ, սա ընդամենը հայտարարություն է Արևմուտքի երկակի ստանդարտների մասին Ադրբեջանի նկատմամբ։ Սա դաժան իրականություն է, որտեղ ժողովրդավարական արժեքները, Արևմուտքի կողմից արդարության սկզբունքի ցուցադրումը, ասես կախարդական փայտիկով հրամանով անջատվում են, երբ խոսքը վերաբերում է Ադրբեջանին։ Ինչը հաստատեց նախօրեին ոչ ոք, քան ինքը՝ Բորելը։