Երեւանը պետք է լավ լսի Ալիեւի մյունխենյան հայտարարությունները Ուրիշը պարզապես տրված չէ

«Ի գիտություն Ձեզ, «Լեռնային Ղարաբաղ» արտահայտությունն այլևս անիրական է։ Ադրբեջանում Լեռնային Ղարաբաղ վարչական միավոր գոյություն չունի։ Հետևաբար, իհարկե, ես կցանկանայի մեր գործընկերներին խնդրել հարգանք դրսևորել Ադրբեջանի ինքնիշխանության և Սահմանադրության նկատմամբ։ Գոյություն ունի Ադրբեջանի Ղարաբաղի տարածաշրջան, որտեղ կա հայ բնակչություն»։

Սրանք Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի խոսքերն են։ Հարևանների ու նրանց հովանավորների փոխարեն ես ոչ թե դրանք պարզապես լավ կլսեի, այլ կտպեի, օրը մի քանի անգամ կկարդայի և կսովորեի, ինչպես ասում են, կարդալ ու հասկանալ կարդացածը։ Դուք կարող եք հարգանքով խոնարհվել տպագրության վրա, ինչպես հին եգիպտացի գրագիրը վերադաս իշխանության հրամանագրի վրա: Եվ ավելի շատ հարգանք, մեզ շատ է դուր գալիս հետևել դրան: Հակառակ դեպքում,- կարող եք խփել ձեր ճակատին: Խոնարհումը ուղեկցելով «մենք՝ որբերս ու թշվառ երեխաներս, ամբողջովին խեղճացել ենք չարգելափակված հաղորդակցությունից, խնդրում ենք ներողամտություն և ընդհանուր պայմաններ, հիմա ամեն ինչում համաձայն ենք, դուք մեր ողորմածներն եք»։ Կարելի է մի քանի լեզուներով, որպեսզի ձեր հովանավորների համար նույնպես հասկանալի լինի: Մենք բարի ենք, կհասկանանք և կներենք: Բայց ոչինչ չենք մոռանա։

Իսկ Հայաստանի վարչապետը կրկին աչքի ընկավ։ Երբ խոսակցությունը վերաբերվեց Ղարաբաղի ավերված մզկիթներին, Հայաստանի ղեկավարը չգտավ ավելի լավ բան, քան այդ ավերածությունները վերագրել խորհրդային ժամանակաշրջանին, երբ հազարավոր մզկիթներ և եկեղեցիներ են ավերվել Ադրբեջանում և Հայաստանում։ «Ղարաբաղի հայերը պատասխանատու չեն այս ավերածությունների համար»։ Մի խոսքով, ձեռքերը հասան արյունոտ Ստալինին, պարզվում է, փառք Աստծո, կա մեղավոր։ Խորամանկորեն, իհարկե, բայց տգեղ: Զզվելի տգեղ։ Ընդհանրապես խիղճ կա՞։

Սեփականատերերն այսպես չեն վարվում, սա ամբարտավան, բայց վախկոտ ծառաների վարքագծային օրինաչափություն է, որը պարզապես գոտին արձակել են ժամանակավոր անպատժելիությունից: Հենց որ տերը հայտնվում է դռան շեմին, նրանք անմիջապես սողում են պլինթուսի տակ։

Առավել ևս, Մյունխենում «շրջափակման» մեջ Ադրբեջանի բոլոր անհիմն մեղադրանքները մերժվեցին։ Մեր դիրքորոշումը հստակ արտահայտված է. քանի դեռ չենք հասել մեր բնական ռեսուրսների ապօրինի շահագործման դադարեցմանը՝ մեր հասարակական ակտիվիստները «կշարունակեն՝ չ առանց նայելու դեմքերին ու աղաղակներին»։ Եվ շուտով կլինեն անցակետեր։ Ինչպես Զանգեզուրի միջանցքի երկու ծայրերում, այնպես էլ Լաչինի շրջանի և Հայաստանի միջև սահմանին։ Դա կլինի կամ հարեւանների համաձայնությամբ, կամ առանց նրանց համաձայնության։ Թեկուզ այն պատճառով, որ հանդիպմանը հստակ հայտարարվել է, որ 2020 թվականի նոյեմբերի 10-ի պայմանագիրը՝ Հայաստանի փաստացի կապիտուլյացիան է։ Կամա, թե ակամա, ստիպված կլինեք համաձայնվել, այլ ճանապարհ պարզապես չկա։

Ինչ-որ մի ժամանակ Տեր-Պետրոսյանը, իրոք, ոչ աշխարհի ամենահիմար մարդը, փորձեց իր վերնախավին հասցնել Ադրբեջանի հետ խաղաղության պայմանագրի անհրաժեշտությունը։ Դա եղել է ոչ թե նրա խաղաղասիրության պատճառով, դա եղել է դրա հասկացողությունը, թե ինչպես և կոնկրետ ում օգտին կփոխվի իրավիճակը։ «Այն, ինչ այսօր առաջարկում է Ադրբեջանը՝ նա վաղը չի առաջարկի, վաղը մենք ռիսկի ենք դիմում ընդհանրապես ոչինչ չստանալ»։ Եվ հետևաբար՝ այսպես թե այնպես, հարեւանները ստիպված կլինեն կատարել ստորագրվածը։