Շահիդը՝ հայկական ատելության թիրախ Մի կոպտեք, «Բայրաքթարը» կգա

ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի նախագահ Աբդուլլահ Շահիդը, ով գտնվում էր Բաքվում, շնորհակալություն է հայտնել ադրբեջանական ժողովրդին տարածաշրջանում խաղաղության ապահովման գործում ներդրած ավանդի համար։ Եվ անմիջապես դարձավ հայկական լրատվամիջոցների քննադատության առարկա։ Իբր թե, «ադրբեջանական ժողովուրդը ոչ միայն չընդդիմացավ Արցախի դեմ ագրեսիային, այլ ամեն կերպ աջակցեց սեփական իշխանությունների անբարոյական, անմարդկային, նացիստական պահվածքին»։ Սա մեջբերում է NEWS.am-ի հոդվածից։

Հրապարակման էությունը հետևյալն է. Հայաստանը դժգոհ է ՄԱԿ-ի Գլխավոր ասամբլեայի նախագահի հայտարարություններից՝ նրան համարելով «խավիարից ուղեղը թմրած»։ Դե, այո, երբեմն պատահում է. մեր հարևանները զգացմունքային մարդիկ են, աղմկոտ, բարդույթներով ծանրաբեռնված։ Բայց այս դժգոհությունը ոչ մեկին չի հետաքրքրում։ Բոլորը թքած ունեն դրա վրա:
Որպեսզի քո տրտնջոցները լսելի լինեն, պետք է ունենաս քաշ, հեղինակություն և գոնե ինչ-որ նշանակություն այս աշխարհում: Բայց սա նրանց մասին չէ։ Ժամանակին ՄԱԿ-ին չէին հետաքրքրում սեփական բանաձևերը, կազմակերպությունը մատը մատին չէր տալիս՝ սեփական տարածքը ազատագրելու գործում Ադրբեջանին օգնելու համար: Մենք ամեն ինչ ինքներս ենք արել, և արել ենք բավականին լավ։ Արել ենք առանց ՄԱԿ-ի, որը տասնամյակներ շարունակ լռել, աչք է փակել մեր հողերի օկուպացիայի, էթնիկ զտումների, Հայաստանից ու Ղարաբաղից ադրբեջանցիների վտարման, Խոջալուի ցեղասպանության վրա։ Ինքներս ազատագրեցինք՝ առանց որևէ մեկի թույլտվության։ Ադրբեջանը իրավիճակից քամեց այն ամենը, ինչ կարող էր, և նույնիսկ մի փոքր ավելին։

Եվ ավելին քամելու վճռականության պակաս մեզ մոտ չկա՝ ամեն ինչ կախված է ձեր պահվածքից, որը պետք է լինի պարկեշտ, ճիշտ և բարիդրացիական։ Մենք նոր պատերազմ չենք ուզում, բայց առանձնապես դեմ էլ չենք։ Մենք պատրաստ ենք: Ձեր բառապաշարից հեռացրե՛ք «արցախ», «միացում», «ստեփանակերտ» և այլ անպարկեշտ բառերը, այլապես կջնջենք դրանք ձեր հիշողությունից՝ ձեր դեմքի ժպիտի հետ միասին:

Կոպիտ մի՛ եղեք, սա վատ նշան է. «Բայրաքթարը» կգա: Մենք ուշադիր հետևում ենք իրավիճակին, բայց, ինչպես ասում են, մեր համբերությունն անսահմանափակ չէ, այնպես որ պետք չէ մեզ առիթ տալ մտածելու մեր պատմական հողերում և լճերում՝ Իրևանում, Գոյչայում, Զանգեզուրուր թեթև զբոսանք կազմակերպելու մասին։ Եվ հիշեք՝ ոչ ոք ձեզ օգնության չի գա, քանի որ նախ՝ մենք ամեն ինչ կանենք շատ արագ, և երկրորդ՝ տես վերևում։ Ինչպես հայտնի խաղում. դուք ամենաթույլ օղակն եք։ Իսկ խաղալ մենք արդեն սովորել ենք։

Հայաստանը ագրեսոր է, բայց ագրեսոր, որը պարտված է, բայց միևնույն ժամանակ շարունակում է որոշակի հույսեր կապել և դժգոհություն հայտնել։ Նա ՄԱԿ-ի, ԵՄ-ի, Ռուսաստանի, սեփական սփյուռքի, Միացյալ Նահանգների օգնության հույս ունի, և միաժամանակ դժգոհ է բոլորից: Մենք չենք կարող արգելել նրանց հուսալ, առավել ևս՝ վիրավորվել, բայց նրանց ադեկվատություն մաղթելը մեր մարդկային, նույնիսկ կասեի՝ հարևանային պարտքն է։ Դեն նետեք, հրաժարվեք ձեր թյուրքաֆոբիայից ու իսլամաֆոբիայից (որի մասին մի փոքր ավելի ուշ) - ֆոբիաները երբեք ոչ մի լավ բանի չեն հանգեցնում, դրա ապացույցն է գերմանական ֆաշիզմի ճակատագիրը։

Մեկ այլ հետաքրքիր մեջբերում. «Բաքվի լսարանին հարմար ազգանուն ունեցող ՄԱԿ-ի ներկայացուցիչ»: Հայկական իսլամաֆոբիայի ականջները շատ երկար են, կարճացնելը վատ չէր լինի։ Որպեսզի Անդրանիկի մոխիրը շարունակի թակել նրանց սրտերը և ոչ միայն։ Դրա համար մենք կներդնենք անհրաժեշտ բոլոր ջանքերը, կարող եք չկասկածել։ Ղարաբաղյան հակամարտությունը կկարգավորվի, այն արդեն կարգավորված է, անկախ նրանից՝ Հայաստանն ուզում է դա, թե ոչ։ Գումարած՝ Ղարաբաղը մեզ պետք չէ Ադրբեջանի իրավասությունից դուրս։ Հուսով եմ, ճիշտ հասկացաք:

Չկա «արցախ»: Եվ դա այլևս երբեք չի լինի: Այո, ինչպես շատ իրավացիորեն նշել է հայկական տեղեկատվական կայքը, մենք իսկապես աջակցում ենք մեր իշխանությունների կողմից իրականացվող քայլերին և չենք պատրաստվում բանակցություն վարել ահաբեկիչների և անջատողականների հետ։ Եվ ճիշտ էլ անում ենք: Ով չի ուզում ապրել Ադրբեջանի իրավասության տակ՝ թող լքի տարածքը և դա անի շատ արագ: Իսկ նրանք, ովքեր համարձակվեն ատամ ցույց տալ, անմիջապես կկորցնեն դա՝ իրենց մարմնի հետ միասին։

Մեր շարժական հիվանդանոցում, որը նախատեսված է անջատողականների բուժման և վերջնական վերադաստիարակման համար, անեստեզիա չի լինելու: Բայց այս փոքր դժվարությունները չեն կանգնեցնի Ադրբեջանի պաշտպանության նախարարության բժիշկներին և դասախոսական կազմին։ Մենք կսկսենք ահաբեկիչների մազերով մաքրել ճանապարհի փոշին, իսկ անհրաժեշտության դեպքում՝ կիրականացնենք հակաահաբեկչական գործողություն, այն կանվանենք «Կասպյան քամի»։

Սա է մեր գոյության իմաստը՝ որպես ազգ. վերջնականապես ոչնչացնել անջատողականության սերմերը, իսկ կրակից փրկվածները չեն դիմանա շրջափակմանը։ Ինչ ասացի՞ք: Ո՞վ: Խաղաղապահնե՞րը: Նրանց հետ կպայմանավորվենք: Որովհետև նրանց հետ միշտ կարելի է գործարք կնքել։ Ե՞րբ է ավարտվում նրանց այնտեղ ժամանակավոր գտնվելու ժամկետը։