Հայկական ծիծաղը թուրքական աղետի վրա
Սամիթ Ալիևի «Անհարմար ճշմարտությունը» / ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ

Վերլուծություն  07 Փետրվարի 2023 - 09:12

Առաջին հերթին ուզում եմ իմ ցավակցությունը հայտնել եղբայրական թուրք ժողովրդին՝ կապված իրենց պատուհասած այս մեծագույն դժբախտության հետ, Allah rəhmət eləsin, Allah köməyiniz olsun: Մենք միասին ենք, մենք ձեզ հետ ենք, և մենք անպայման կանգնում կմնանք։ Başın sağ olsun, Türkiyə.

Ադրբեջանն առաջինն է օգնություն ցույց տվել Թուրքիային։ Որովհետև այլ կերպ լինել չի կարող։ Եվ երբեք չի լինի: Մենք միշտ, ցանկացած իրավիճակում, մեր եղբայրների կողքին ենք։ Եվ հատկանշական է, որ Թուրքիային օգնության հասավ նաև Իսրայելը։ Սա հարաբերությունների կարգավորման լավագույն վկայությունն է։

Սա լավ է, թեև ուրախության առիթ չէ, քանի որ նման իրավիճակում ուրախությունը բոլորովին անտեղի է։ Հանուն արդարության ուզում եմ նշել, որ պաշտոնական Երևանը ցավակցություն է հայտնել և նույնիսկ օգնություն առաջարկել։ Բայց Հայաստանում դա ոչ բոլորին է դուր եկել։

Թուրքիայի վշտի վրա մեր «սիրելի» հարևանների արձագանքը կանխատեսելի է. ուրախություն: Հենց ուրախություն, ընդ որում շատ վատ թաքնված ուրախություն՝ «ձեզ սա էլ է քիչ», «էլի, էլի», «սպասում ենք շարունակությանը», «օրվա ինչ հիանալի սկիզբ» և «սա ուղղակի հիանալի է» ոգով: Նրանցից ոմանք նույնիսկ ծափ են տալիս։

Ոչինչ, անպայման կհիշենք։ Եվ Թուրքիան կհիշի, մենք էլ չենք մոռանա։ Նորմալ մարդիկ իրենց այդպես չեն պահում։ Սա ինչ-որ պաթոլոգիա է, երբ գլխի հետ ամեն ինչ կարգին չէ ու հոգին էլ գեղեցիկ չէ։ Ընկերները չեն հասկանում, որ մենք բոլորս ապրում ենք նույն տարածաշրջանում, և ոչ ոք ապահովագրված չէ նման աղետներից։ Առհասարակ: Աստված մի արասցե, ցնցումներ կարող են լինել ամեն տեղ, քանի որ ապրում ենք սեյսմիկ վտանգավոր տարածաշրջանում:

Հայաստանը մոռացել է 1988 թվականի երկրաշարժը: Նման ողբերգություն վերապրածները պետք է հասկանան, թե ինչի միջով է այժմ Թուրքիան անցնում։ Բայց ոչ: Ոմանք ըմբռնում չեն ցուցաբերում: Ոմանք նույնիսկ չեն հասկանում, որ Թուրքիայի այն շրջանում, որտեղ տեղի է ունեցել երկրաշարժը, ապրում են նաև հայեր։ Ընդ որում՝ բավականին շատ: Ըստ երևույթին, ատելությունն այնպես է մթագնել ուղեղի մնացորդները, որ նրանք չեն խղճում անգամ յուրայիններին:

Ուրիշի դժբախտության վրա ծիծաղել չարժե, Աստված նման բաներ չի սիրում, իսկ ամբարիշտներին արագ է պատժում։ Մենք չծիծաղեցինք ձեր երկրաշարժի վրա։ Մենք նույնիսկ ամեն կերպ օգնեցինք ձեզ, թեև մինչ այդ դուք բոլոր ադրբեջանցիներին վտարել էիք Զանգեզուրից, և մենք բարոյական իրավունք ունեինք ուղղակի երես թեքելու։ Այն ժամանակ, 1988-ին, եթե որևէ մեկը մոռացել է, Հայաստանը հրաժարվեց մեզանից դոնորական արյուն ընդունելուց։ Որպեսզի նրանց արյունը չխառնվի թուրքերի արյան հետ։ Նրանք հենց այդպես էլ ասացին։ Ոմանք ավելի շատ են ատում իրենց, քան թշնամուն։ Սա իրականում վկայություն է այն բանի, որ գլխի և հոգու հետ ամեն ինչ կարգին չէ։

Երբ 2012-ին Երևանում փուչիկներ պայթեցին՝ դառնալով երեխաների մահվան պատճառ, ես չտեսա մեզանից որևէ մեկին, ով ուրախանար այս առիթով։ Ընդհանրապես: Եվ սա ազնվական արարք չէ, ոչ։ Սա ուրախության համար պատասխան ստանալու վախ է։ Չարժե հոգին վաճառել սատանային, քանի որ դա զզվելի գործարք է: Սատանան ձեզ հերթական անգամ կխաբի։

Caliber.Az

Դիտումներ: 95