Սարգսյանի ռետրո շոուն Հայկական կրկեսը կորցրել է հիանալի ծաղրածուին

«Լեռներից լավը միայն այն լեռներն են, որտեղ դեռ չես եղել»։ Բառափոխելով Վիսոցկու երգից այս խոսքերը, ասենք հետևյալը. Սերժ Սարգսյանի ծիծաղելի հայտարարությունները կարող են լինել միայն Սերժ Սարգսյանի այն հայտարարությունները, որոնք դեռ չեն հնչել։ Սա եզրակացություն է, որը հիմնված է հայկական քաղաքական ասպարեզում տեղի ունեցողի անձնական դիտարկումների վրա։ Եվ պետք է արժանին մատուցել Հայաստանի երրորդ նախագահին՝ նա երբեք չի հիասթափեցնում հանրությանը։
 
Այսպես, երեկ՝ հունիսի 10-ին, Սարգսյանը որոշել է զրուցել տեղական լրատվամիջոցների հետ։ Այս զբաղմունքն ինքնին ոչ միայն օգտակար է, այլ նաև անհրաժեշտ ցանկացած քաղաքական գործչի համար, նույնիսկ այնպիսի «խոցված օդաչուի» համար, ինչպիսին Սարգսյանն է։ Բայց դրանում է  կայանում  նախկին նախագահի անձնական ողբերգությունը, որ մամուլի առջև իր յուրաքանչյուր ելույթից հետո մնում է կայուն զգացմունք, որ հայկական կրկեսը ի դեմս Սերժ Ազատովիչի հիանալի ծաղրածու է կորցրել։
 
«Լավրովի պլանը, որպես այդպիսին, լրագրողների և նախկին ընդդիմության կողմից հորինված տերմին է։ Նման ոչ մի ծրագիր չի եղել», - վստահորեն ասել է Սերժը։ Որից հետո անմիջապես շարունակել է քննարկել մանրամասները...Լավրովի ծրագրի, դրանով հանդերձ շատ ազատ ձևով։
 
«Առաջինը, հարցը լուծվում էր հետևյալ ձևով. Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցը որոշվում էր Լեռնային Ղարաբաղի բնակչության կամքի ազատ արտահայտմամբ, որն ուներ պարտադիր իրավական ուժ, և օրակարգը որևէ կերպ չէր սահմանափակվում։ Երկրորդը, մենք Ադրբեջանին վերադարձնում էինք 7 շրջաններից 5-ը, ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի որոշման համաձայն՝ պետք է ժամանեին խաղաղապահ ուժեր, և կախված նրանից, թե երբ կորոշվեր Լեռնային Ղարաբաղի վերջնական կարգավիճակը, պետք է որոշվեր նաև երկու շրջանների ճակատագիրը», - հայտարարել է նա՝ նշելով, որ «առաջարկվող լուծումը շատ լավ էր Հայաստանի համար»։
 
Եվ այստեղ տրամաբանական հարց է ծագում. «Դե իսկ ինչո՞ւ այդ ժամանակ պաշտոնական Երևանը չհամաձայնվեց այս առաջարկին և չգնաց Ադրբեջանի 5 ժամանակավորապես օկուպացված շրջանների խաղաղ վերադարձին»։ Եվ դրա պատասխանը ակնհայտ է. ամեն ինչ հեռու էր և բոլորովին էլ այնպես չէր, ինչպես հիմա պատմում է Սերժ Ազատովիչը։ Նա լռում է գլխավորի՝ Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի կողմից այն բանի կատեգորիկ մերժման մասին, ինչ նկարագրում է Սարգսյանը։
 
Ահա և ներկայիս վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի խոսափողը հանդիսացող «Բաղրամյան 26» Տելեգրամ  ալիքը վերջերս հրապարակել է նախկին ղարաբաղցի անջատողական, «Լեռնային Ղարաբաղի պատգամավոր» Վահրամ Աթանեսյանի պատմած «ապշեցուցիչ մանրամասները», որոնք նա պատմել է լրագրող Թաթուլ Հակոբյանի հետ զրույցների շարքում։ Իսկ նա պատմել է այն մասին, թե ինչ է տեղի ունեցել 2014 թվականի նոյեմբերի 7-ին, այսպես կոչված, Հայաստանի և «լղհ»-ի միջև միջխորհրդարանական համագործակցության կոմիտեյի նիստում, որին Երևանը միշտ աջակցել է քաղաքական, ֆինանսական և ռազմական առումով։
 
«45 րոպեանոց հանդիպման ընթացքում 30 րոպե խոսել է բացառապես Սերժ Սարգսյանը։ Նրա ողջ ելույթը նվիրված էր, եթե չեմ սխալվում, սեպտեմբերի 26-ին (2014 թվականի օգոստոսի 10-ին՝ նշումը խմբագր.) Սոչիում կայացած Պուտին-Սարգսյան-Ալիև հանդիպմանը։ Դուք հիշում եք հուլիսյան սրացումը, այդ ժամանակ երբ Ադրբեջանն առաջին անգամ օգտագործեց կամիկաձե անօդաչու թռչող սարք՝ ոչնչացնելով մեր «OSA-AK» ԶՀՀ-ն՝ ամբողջ անձնակազմի հետ միասին, որի մասին մեր կողմը ընդհանրապես չհաղորդեց», - սկսել է նա իր պատմությունը։
 
Այստեղ նշենք կարևորը. մեր առջև դրա ակնհայտ խոստովանություն է, որ ի դեմս Սերժ Սարգսյանի, Հայաստանի նախկին ղեկավարությունը  թաքցրել է ճշմարտությունը իր համաքաղաքացիներից։
 
«Շատ  մանրամասն և անկեղծորեն Սարգսյանը մեզ պատմեց, որ քննարկումների իմաստը նրանում էր, որ Հայաստանը պետք է առանց նախապայմանների Ադրբեջանին վերադարձնի 5 շրջաններ, որից հետո, մի ժամանակ, պետք է անցկացվի «ԼՂ»-ի կարգավիճակի հարցով հանրաքվե, որը Իլհամ Ալիևը մերժել է», - հայտարարել է Վ. Աթանեսյանը։
 
Ահա այն շատ կարևոր մանրամասնությունը, որի մասին Սերժ Ազատովիչը հիմա էլ լռել է։
 
Դե ինչպե՞ս չծիծաղել Հայաստանի երրորդ նախագահի վրա, ով Փաշինյանին «խեղդելու» իր փորձերում, ի վերջո, տվեց ևս մեկ առիթ հիանալու Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի սկզբունքայնությամբ, ով վճռականության և անսասանության օրինակ ցույց տվեց՝ դիմակայելով այն ծրագրին, որը շահավետ էր Հայաստանին և որը ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահ երկրները փորձում էին պարտադրել մեր երկրին։
 
Սակայն սա Սերժի երեկվա առաջին, բայց ոչ վերջին սխալ քայլն էր։ Այսպես, պատասխանելով լրագրողների ռեպլիկային այն մասին, որ վարչապետի կողմից եղել է Լևոն Տեր-Պետրոսյանի քննադատում, չնայած շատերը նրան համարում են վերջինիս հոգևոր որդին, նա ասել է. «Ես ներկայիս կառավարչին չեմ համարում Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հոգևոր որդին։ Իսկ թե ինչպես է դա տեղի ունեցել, միանգամայն հասկանալի է. Հայաստանի կառավարիչը անում է ամեն հնարավորը՝ ցանկացած ականավոր անձին վարկաբեկելու համար»։
 
Ինչպիսի բացարձակ բարոյական և էթիկական ստորություն, ինչպիսի քաղաքական թզուկություն։ Սերժ Սարգսյանն ու ամբողջ ղարաբաղյան կլանը քաղաքական աղբանոց ուղարկած Նիկոլ Փաշինյանին ոչ թե վարչապետ, այլ «Հայաստանի ներկայիս կառավարիչ» անվանելը, առնվազն, ստորություն է։ Ո՞վ է այդ դեպքում Սերժ Ազատովիչը, եթե նա իր տապալողին անվանում է այնպես, կարծես Փաշինյանը գարեջրի կրպակ է կառավարում։
 
Ի դեպ, հայ հանրությունն այժմ փնտրում է պատասխան այն հարցին, թե արդյոք Ամենայն հայոց կաթողիկոս Գարեգին II-ը իրո՞ք որդի ունի, ինչպես պնդում է Փաշինյանը։ Չէ որ, եթե ունի, ապա ՀԱԵ ղեկավարը խախտել է իր կուսակրոնության ուխտը։ Կաթողիկոսի հետ պարբերաբար հանդիպումներ ունեցող Սարգսյանը կարող էր լույս սփռել այս մութ պատմության վրա։ Բայց նա նախընտրել է խոսել Տեր-Պետրոսյանի «հոգևոր որդու» մասին, չնայած այս հաշվով ավելի տեղին կլիներ լսել առաջին նախագահի կամ Նիկոլ Փաշինյանի դիրքորոշումը։ Սակայն ոչ թե Սերժ Սարգսյանի, որն ինքն էլ ընդդիմադիր էր Տեր-Պետրոսյանին և որն ունի իր սեփական «հոգևոր որդին»՝ Միկա Մինասյան անունով փեսայի տեսքով, որը երբեք քիթը ցույց չի տալիս Հայաստանում, քանի որ մեղադրվում է մի ամբողջ շարք քրեական հոդվածներով։
 
Ահա այն կյանքի ֆինալը, որին հասել է Սերժ Սարգսյանը՝ զվարճացնել հայ հանրությանը անտեղի հայտարարություններով, ցուցադրելով իր ապշեցուցիչ ոչնչությունը: Այնուամենայնիվ, այստեղ արդեն հարցերը Հայաստանի քաղաքացիների համար են, ովքեր երկրի ղեկավարությանը այս ծաղրածույին այդքան երկար հանդուրժել են: